Χαρά και δυστυχία, ένας δρόμος δυο κατευθυνθείς.
(Από το βιβλίο: Από μηδεν στο Ήρωας, μπορείς! Του Μ. Α. Κηναζιδης)
Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να χαίρεται. Όλοι επιθυμούν την χαρά και την ευτυχια, γιατί όμως τόσοι πολλοί είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα δεν είναι χαρούμενοι; Δυο είναι οι κύριοι λόγοι και αυτούς θα δούμε παρακάτω.
Ένας από τους συχνότερους λόγους είναι η ενοχή της χαράς. Πολλές φορές λόγω της δουλειάς συναντάω πολλούς ανθρώπους, σε πολύ μεγάλο ποσοστό, που ενώ συζητάμε και μου λένε τα προβλήματα τους, αντιλαμβάνομαι ότι αισθάνονται αμήχανα και σαν να εμποδίζουν τον εαυτό τους να νιώσει όμορφα λες και για κάποιον λόγο είναι ανάξιοι να χαρούν οι να είναι ευτυχισμένοι. Για μένα αυτός είναι ο κύριος και πρωταρχικός λόγος, και αυτό οφείλεται στον τρόπο συμπεριφοράς που είχαν από άλλους ανθρώπους όταν ήταν παιδιά, και υιοθέτησαν την εντύπωση ότι για να τα αγαπάει κάποιος και να νιώθουν χαρά πρέπει να το αξίζουν.
Οι πεποιθήσεις αυτές έχουν δημιουργηθεί από διάφορους παράγοντες όπως οικογένεια, κοινωνία, Εκκλησια συνάνθρωποι και είναι απαραίτητο ναι αλλάξουν.
Στον προηγούμενο παράγοντα, είδαμε ότι επηρεαζόμαστε από κάτι άλλο, ο δεύτερος λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι δεν είναι χαρούμενοι, είναι ακόμα χειρότερος, επειδή εδώ υπάρχει καθαρή επιλογή μια άλλης πορείας. Η χαρά είναι κάτι που λέγεται, αξία, προορισμός ας πούμε, πέρα από τις αξίες όμως υπάρχουν κάτι που λέγεται κανόνες (οι πεποιθήσεις μας τι χρειάζεται να γίνει για να πω εγώ ότι ωραία τώρα με βάσει αυτό χαίρομαι) και οι 6 ανθρώπινες ανάγκες.
Οι ανάγκες είναι πολύ πιο ισχυρές από οτιδήποτε άλλο, για αυτό εξάλλου λέγονται και ανάγκες, και πολλοί άνθρωποι προκειμένου να ικανοποιήσουν κάποια από τις ανάγκες τους, είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν και την χαρά και την ευτυχια τους επειδή όταν δεν καλύπτονται οι ανάγκες, βιώνουν έναν αφόρητο πόνο.
Οι 6 ανθρώπινες ανάγκες είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο από μόνες τους, ας αρκεστούμε εδώ απλά στην αναφορά τους και στις γενικές γνώσεις.
Ανάγκη για σιγουριά (βεβαιότητα, ασφάλεια, σταθερότητα, δημιουργία ρουτίνας, ότι έχω τον έλεγχο)
Ανάγκη για ποικιλομορφία (περιπέτεια, κάτι διαφορετικό, όχι ρουτίνα, κάτι που δεν έχω τον έλεγχο αλλά με εξιτάρει, ανάβουν λίγο τα αίματα, νιώθω πιο ζωντανός και αισθάνομαι ότι υπάρχει κάποια πρόοδος σε κάτι)
Ανάγκη για σημαντικότητα (να νιώσω ξεχωριστός, άξιος, σημαντικός, οτι κάτι κάνω και εγώ)
Ανάγκη για σύνδεση και αγάπη (οτι κάπου ανήκω γίνομαι αποδεκτός, παίρνω ή δίνω αγάπη, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο νιώθω κάποια σύνδεση με κάποιο, κάτι ή κατάσταση)
Ανάγκη για ωρίμανση, (να νιώσω οτι μεγαλώνω εσωτερικά, βελτιώνομαι καλυτερεύω ετοιμάζομαι για κάτι μεγαλύτερο και σημαντικότερο απο εμένα)
Ανάγκη να δώσω πέρα απο τον εαυτό μου (ανάγκη μας να συνεισφέρουμε ανιδιοτελώς, να προσφέρουμε χωρίς να περιμένουμε κάτι πίσω)
Όταν αυτές οι ανάγκες, οποίες ο κάθε ένας έχει προτεραιότητα, καλύπτονται με βάσει τα δικά του πιστεύω που απαιτούνται για να θεωρηθεί οτι καλύφθηκαν τότε νιώθει πόνο ή ευχαρίστηση. Έτσι πολλές φορές προκειμένου να μη πονάει, αν δεν αλλάξουν οι πεποιθήσεις του ανθρώπου ισως διώξει και τη χαρά.
Για παράδειγμα, αν κάποιοι άνθρωποι στο περιβάλλον μου, με αποδέχονται πιο εύκολα όταν δεν είμαι και πολύ καλά, θα επιλέξω να μην είμαι καλά προκειμένου να με αποδέχονται παρά να είμαι χαρούμενος και να βιώνω απόρριψη (θυμηθείτε, δεν συζητάμε πως θα έπρεπε να είναι τα πράγματα, αλλά πως πολλές φορές λειτουργούμε σαν άνθρωποι υποσυνείδητα)
Τέλος, πάμε να δούμε μια απλή εξίσωση της χαράς και ίσως καταφέρουμε πιο εύκολα δούμε κάποια πράγματα.
Ο πιο απλός λόγος που δεν νιώθουμε χαρούμενοι είναι διότι η εξέλιξη της ζωής δεν ήταν όπως η προσδοκίες μας. Χαρά = εξέλιξη ζωής = όταν προσδοκίες ζωής.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για το θέμα αυτό με τις προσδοκίες και τις εξελίξεις κι πως να τα διαχειριστούμε αλλά δυστυχώς δεν γίνεται να αποτυπωθούν με λίγα λόγια σε ένα κείμενο. Το μόνο σίγουρο είναι οτι όταν τροποποιούμε σωστά τις προσδοκίες και τα γεγονότα (οτι είναι στο χέρι μας) αλλάζουν τα συναισθήματα μας. Και εκεί που νιώθουμε δυστυχισμένοι και χαμένοι, ξαφνικά να γεμίσουμε χαρά.
Όλα έχουν να κάνουν με το τι λέμε οτι σημαίνει για εμάς το κάθε τι που συμβαίνει ή δεν συμβαίνει. Όπως είπαμε όμως στην αρχή, το πρώτο βημα είναι να θελουμε να είμαστε χαρούμενοι.
Αν είναι να πάρεις κάτι απο όλο αυτό, θα ήθελα να καταλάβεις ένα πράγμα, οτι εντέλει δημιουργούμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα συναισθήματα μιας και δεν μας συμβαίνουν τυχαία.
Ακόμα και αν τα γεγονότα κάποιες φορές δεν ειναι στο χέρι μας. Όπως για παράδειγμα ένα ακραίο συμβάν το να χάσουμε ενα αγαπημένο πρόσωπο, δεν ειναι στο χέρι μας, στο χέρι μας όμως ειναι αν θα περάσουμε φυσιολογία τα στάδια του πενθούν ή αν θα βυθιστούμε εσκεμμένα στην θλίψη.
Μεγάλη διαφορά. Και τόσο επικίνδυνη που τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν οτι βυθίζονται μέχρι να φτάσει το σημείο που ειναι αργα και δυσκολεύονται ή δεν μπορούν πλέον να βγουν απο αυτή τη κατάσταση γιατί τους έχει γίνει συνήθεια.
Πάντα όμως υπάρχει λύση! Ο Θεός κανένα δεν θέλει να υποφέρει και να πονάει. Στόχος και σκοπός μας στα εκπαιδευτικά προγράμματα της Ακαδημίας μας είναι να διδάξουμε αυτούς ακριβώς τους τρόπους για το πως να βγαίνει κάνεις απο τέτοιες δύσκολες καταστάσεις πιο γερός και πιο δυνατός απο ποτέ.
Θυμίσου, έχεις τεράστια ψυχικά αποθέματα. Και θα τα βρούμε. Θα βρούμε τους τρόπους μαζί οτι και να γίνει! Αυτό ειναι η δίκη μου υπόσχεση σε εσένα. Φτάνει μόνο να το θέλεις. Το μόνο που θέλω απο εσένα ειναι να το θέλεις.
Το θέλεις λοιπόν; Θέλεις να εισαι χαρούμενος στη ζωη σου; Βρες λόγους να εισαι!
Πάρε την κατεύθυνση της χαράς!
コメント